Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Tragopogon porrifolius & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Barbabou

Tragopogon porrifolius

Asteraceae Compositae

Noms en français : Salsifis de Provence, Salsifis du Midi.

Descripcioun :
Poulido e coumuno planto de nòstis ermas e garrigo, lou barbabou se recounèis à sa taio e la coulour vióuleto founço o de cop que i'a mai claro de sa flour coumpausado. Li bratèio retoumbon e li fueio soun oundado.

Usanço :
Se dis "manja de barbabou" quouro se manjo pas gaire. Pamens lou poudès bouta dins l'ensalado champanello. La racino peréu èi bono, à manja en tian, un pau coume de pastenargo. Ei counseia de la pas pela pèr garda la coulour.

Port : Grando erbo
Taio : 30 à 100 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Tragopogon
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Vióuleto
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 3,5 à 4,5 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Abriéu à jun

Liò : Ermas - Champ - Tepiero seco - Garrigo
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Tragopogon porrifolius L., 1753 (= Tragopogon porrifolius subsp. porrifolius )

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Tragopogon porrifolius & Taraxacum officinale

C
CC
RR
CC
R
R
R
R

Coumpara Barbabou emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò